We zitten nu al meer dan half jaar thuis. Je kan weinig doen. Je mag niet met je vrienden naar een restaurant, of op vakantie met elkaar. Dit alles om een virus in groei te laten afnemen. Ondertussen woekert er nog een virus. Het eenzaamheidsvirus. Al in 2016 werd er onderzocht dat in Nederland 41% van de volwassenen zich eenzaam voelen. En de laatste tijd is steeds vaker in het nieuws dat mensen zich in deze corona-tijd eenzamer en eenzamer voelen.
Nu kunnen we heel veel van eenzaamheid vinden. Er dingen op bedenken en dat dan gieten in een beleidsnotitie. En daar zijn we ook bij het IPW goed in; dingen bedenken die anderen dan moeten uitvoeren. Maar ik denk dat het met dit virus belangrijk is om te bedenken: wat kan ik er zelf aan doen?
Nou, het volgende: ga eens op zoek naar iemand met ‘eenzaamheidsymptomen’. Loopt er weleens iemand mee met diegene, komt er bezoek bij hem of haar? Wanneer dat niet het geval is bel dan zelf eens aan. Maak een praatje. En begin dan niet meteen met; hé kan ik iets voor je doen? Maak gewoon een praatje.
In het door mij zo geliefde Rotterdam werd een tijd geleden iemand gevonden die al tien jaar dood in een bovenwoning lag. IN EEN BOVENWONING. Dat betekent dus dat je benedenburen hebt. Maar vermoedelijk ook mensen naast je hebt wonen.
Hoe kan het zijn dat je iemand al tien jaar niet hebt gezien? Vermoedelijk zijn er al drie keer mensen verhuisd en kennen die nieuwe bewoners hun buren niet eens. Vreselijk. Dat je je eigen buren niet kent. Dat je niet gekend bent door mensen die in sommige plekken in je huis nog geen meter van je gescheiden zijn. Bel eens aan mensen. En laten we hier nou niet te lang over praten maar laten we hier samen iets aan doen. Dit is een virus dat mogelijk dodelijker is dan het corona-virus en het erge is: het heeft geen symptomen. Je krijgt er geen snotneus van.
Niemand ziet dat je eenzaam bent aan de buitenkant. Iedere dag loop jij je rondje, naar de winkel. Naar de brievenbus, met je hondje. Iedere dag word je gegroet door mensen. Maar niet gekend. Niemand ziet je. Ik denk dat ik liever ernstig ziek ben en met herkenbare symptomen over straat ga zodat ik gezien word en aandacht zou krijgen in mijn lijden. Eenzame mensen lijden ook. Ze lijden aan eenzaamheid maar niemand ziet ze.
En als je dan iemand gevonden hebt, stuur hem dan niet meteen door naar een buurthuis in de buurt. Maar maak contact, zie de ander. Het is toch erg dat we in een van de dichtstbevolkte gebieden van de wereld zoveel eenzaamheid kennen, terwijl we zelf het vaccin zijn?
https://publiekewaarden.nl/zendtijd/he-jij-doe-zelf-ook-eens-wat/
Afbeelding van S. Hermann & F. Richter via Pixabay
