Niet op de klok kijken – kun je dat?

Niet op de klok kijken – kun je dat?

Delen op Social Media

Leestijd: 3 min.

Het Ondersteuningsteam werkt samen met gedupeerde ouders van de toeslagenaffaire. Elk van hen heeft een eigen verhaal. Malanca Schut tekende namens het Het Ondersteuningsteam verhalen op van professionals die mensgericht werken. Sheila vertelt als ouder wat die houding voor haar betekende.

‘Mijn eerste afspraak met het Ondersteuningsteam was in de avond. Voor het eerst in mijn leven werd er een gesprek gepland in de avonduren. Ik kon het bijna niet geloven. Na al die jaren werd er rekening gehouden met mij, want voor mij zijn de avonden prettiger. Ik vind het fijner in het donker, ik vind er mijn rust.’

‘Ik kon mijn hele verhaal vertellen. De vrouw aan de andere kant van de lijn bleef luisteren. Ze vulde me niet aan. Ze vatte soms samen en vroeg dan of ze het goed had gehoord. Ze vroeg aan me wat dit alles met mij had gedaan. Er werd niet op de klok gekeken; ze bleef luisteren. Tot ik zei: ‘Voor nu is dit het.’ Ik was moe, maar ook opgelucht. Ze zei: ‘We gaan met je meekijken, we gaan samen kijken hoe we jou kunnen helpen.’ Het gaf me het gevoel dat ze naast me gingen staan. Naast mij’.

‘Ze beloofde me een procesbegeleider te zoeken die goed bij me past. Ik voelde me er wel wat onzeker over, want wat als deze persoon niet bij me zou passen? Dat had ik al zo vaak meegemaakt; dat zou zorgen voor een terugval.’

De ontmoeting met de procesbegeleider

‘Toen op de avond van de afspraak de deurbel ging en ik opendeed, was ik stomverbaasd. Er stond een Surinaamse vrouw. Het klinkt misschien raar, maar ik dacht dat het een vrouw met een Nederlandse achtergrond zou zijn. Ik ben zelf Surinaamse en had geen accent herkend aan de telefoon. Ik was teleurgesteld. Dit kon niet dezelfde vrouw zijn als ik aan de telefoon had gehad. Mijn vertrouwen was meteen verdwenen. Tot ze begon te praten. Ze bleek het wel te zijn. Het was mijn angst die mij deed denken dat het iemand anders was. Mijn angst en mijn hyperalertheid.’

Ondanks dat het goed voelde met deze vrouw, vond ik het toch weer moeilijk mijn verhaal te vertellen. Ik ben zo vaak getackeld. Mijn angst was dat dit weer zou gebeuren. Wat het verschil uiteindelijk maakte, was de manier waarop ze binnenkwam en op de bank ging zitten. Ze zat gewoon als zichzelf op mijn bank. Heel ontspannen. Ze ging ook de strijd niet aan. Jarenlang werd wel de strijd met me aangegaan. Ik voelde power in mijn lijf komen. We praatten met elkaar als mensen.;

‘Ik kon mijn verhaal en wensen in kleine stukjes opdelen. Wanneer we een stapje hadden gezet, zouden we een volgend stukje doen. Dat voelde fijn en overzichtelijk. Als ik vertelde, vroeg ze door, was oprecht geïnteresseerd in mijn verhaal. Ze vroeg geregeld wat ik toen nodig had gehad en of we daar nu iets in konden doen. Elke keer als ze was geweest maakten we afspraken voor de volgende keer. Als er wat met me was, mocht ik haar bellen of appen.’

Het effect van deze begeleiding

‘We brachten samen in kaart wat pijn had gedaan in de tijd dat mijn kinderen uit huis waren geplaatst. Dit gaf me overzicht; een chronologische volgorde van alle nare dingen die waren gebeurd. Ik zag het nu voor mij en kon zien waar dingen fout waren gegaan. Dit was voor mij een enorme eyeopener en het gaf rust. Ik zag mijzelf jarenlang niet als een goede moeder en niet als een goed mens. Ik hoorde er niet bij, ik had mijn leven niet op orde. Door te benoemen waar het fout ging, zag ik dat ik niet de verantwoordelijke was, Ik voelde me sterker worden. Ik kon zien waar ik door omstandigheden bepaalde keuzes had moeten maken en voelde me minder schuldig.’

‘Deze volgorde, dit inzicht, maakte dat ik dat wat was gebeurd anders ben gaan zien. Ik wilde mijn leven weer gaan oppakken. Ik zag dat ik machteloos was geweest in plaats van fout. Ik deed er weer toe. Er was nog pijn, maar ik kon het nu aanpakken, omdat het chronologisch en logisch was. Ik kwam toe aan accepteren en corrigeren .’

Dit is een van de verhalen die zijn opgetekend in de bundel ‘Zien is iets anders dan kijken’.  Verhalen waarin professionals ‘iets’ doen, of juist niet doen, waardoor er meer verbinding ontstaat in samenwerken. Wil je hele bundel lezen? Lees hier de bladerbare versie

Bekijk alle Sociaal Domein artikelen

Ontdek meer

Volledig overzicht bekijken?