Een uur nadat landelijk het maandelijkse luchtalarm afging, luidde in Nieuwegein aan het begin van de Jaarbijeenkomst van Kennisplatform Integratie & Samenleving de noodklok. Het gaat slecht in kwetsbare wijken: ruim één miljoen inwoners raken er steeds verder in de problemen. ‘We willen jullie met deze alarmbellen niet bang maken, maar dit is wel een signaal. De scheidslijn tussen kansrijk en kansarm is steeds meer verbonden aan de wijk waarin je opgroeit. Daar moeten we mee aan de slag. Dat is het vraagstuk voor de toekomst. En van vanmiddag’, zo opende senior onderzoeker Ahmed Hamdi de bijeenkomst in een volle zaal van het NBC Congrescentrum.
Demissionair minister Wouter Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid sprak de aanwezigen van de Jaarbijeenkomst van KIS, met als thema ‘Een betere match tussen buurt en beleid: Wijkgerichte aanpak op maat’, per videoboodschap toe. ‘De wijk is het startpunt van samenleven. Het is ook de plek waar als eerste zichtbaar wordt wat goed gaat en wat beter moet in onze samenleving’, zei hij tegen de pakweg 200 aanwezigen in de zaal, plus de online kijkers.
Het moet zeker beter, zo lieten de burgemeesters van vijftien grote gemeenten onlangs weten. In kwetsbare wijken stapelen problemen zoals onderwijsachterstand, armoede, huiselijk geweld, werkloosheid en overlast zich op. ‘Onze wijken worden diverser en dat brengt uitdagingen met zich mee. In de eerste plaats in de wijken’, vertelde Koolmees. ‘Het vraagt van ons om te blijven zoeken naar nieuwe vormen van verbinding. Dat gaat niet alleen over leefbare straten en huizen, maar ook om de mate van betrokkenheid tussen de mensen die in de wijk wonen. En om goed werk, toegankelijk onderwijs en bestaanszekerheid.’
Zwabberbeleid
Monique Kremer, hoogleraar Actief Burgerschap aan de UvA en voorzitter van de Adviesraad Migratie, vatte het wijkenbeleid van de overheid sinds de jaren ‘70 samen als het gezwabber van een dronken fietser. De wijkaanpak werd vervangen door een focus op het individu, maar is nu terug van weggeweest. ‘Voordat er resultaten te zien waren, is de wijkaanpak alweer afgebroken en afgeschoten en moest de hulpverlener zich vooral richten op het individu’, aldus Kremer.
De zwabberende overheid wisselt volgens Kremer te radicaal van perspectief. ‘Je moet de problematiek van alle kanten aanpakken. Aandacht voor de wijk lost niet alle problemen op in het leven van mensen, maar is wel essentieel. Daarnaast moet je individueel begeleiden.’
Die boodschap lijkt begrepen en opgepikt. Koolmees sprak over een veelzijdige aanpak, met vereende krachten. Gemeenten staan er volgens hem niet alleen voor. Het ministerie en de VNG ontwikkelden het programma Divers & Inclusief dat gemeenten met vergelijkbare kenmerken van op de eigen situatie afgestemde handelingsperspectieven wil voorzien. En er gebeurt nog meer, vertelde hij: ‘Van steun aan buurt- en dorpshuizen, tot programma’s tegen eenzaamheid en het voorkomen van discriminatie. Dat biedt houvast voor de toekomst.’
Tekst door: Floor de Bo
Graag meer willen weten over dit onderwerp of de filmpjes willen bekijken dat kan via onderstaande link.
Afbeelding van Gerhard G. via Pixabay
